Santarun barendrecht
Al weken ben ik aan het tobben met mijzelf en gesteldheid. Werken kost erg veel energie, en daarnaast besluit mijn lichaam om ook niet altijd mee te werken. Dit uit zich in pijntjes en ontstekingen. Erg frustrerend, want ik was eindelijk in de positie dat ik kon zeggen dat ik lekker aan het sporten was, en dat mijn conditie zienderogen vooruitgegaan was, en ik daadwerkelijk over conditie mocht spreken.
Als deadline had ik me ingeschreven voor de santarun in Barendrecht. Een goede doelen run waarbij iedereen gekleed is in een kerstman pak.Erg leuk natuurlijk. Omdat het om een goede doelen run ging was het eindresultaat dan ook minder belangrijk. Toch was deze run voor mij erg belangrijk. Juist omdat ik al zo lang stil stond in mijn training, is mijn hoop dat dit weer een kantelpunt kan zijn om mijn trainingen te hervatten.
Ik had mij vooraf ingeschreven voor de 5 km. Inmiddels stond ik al 2 maanden in de rust stand, en overwoog dan ook om slechts de 3km te doen. Toch, Eigenwijs als ik ben, eenmaal daar aangekomen mijzelf voor het blok gezet om toch de 5 te doen. Afhaken kon altijd nog, maar op een 5km kon ik aan mezelf bewijzen dat ik hardlopen toch echt nog leuk genoeg vind om ervoor door het gaatje te gaan, en met wilskracht (dit was zeker nodig na het wegebben van mijn conditie) dit doel te bereiken. De sfeer was gezellig op het Doormanplein in Barendrecht. Echter had ik verwacht dat het veel drukker en feestlijker zou zijn. Dat het niet bijzonder druk was, was dan ook wel weer gunstig zodat ik lekker me koppie bij het hardlopen kon houden.
Het startschot werd gedaan door de burgemeester. De kudde kerstmannen gingen op pad. Er middenin lopen was dit al een prachtig gezicht, dus vanaf de zijlijn moet het helemaal geweldig geweest zijn. De start ging eigenlijk lekker. Zelfs na 1 km voelde het nog niet alsof ik al die tijd stil gestaan had. Echter veranderde dit al snel. Na ongeveer 2 km begon ik het toch al wel wat zwaarder te krijgen. Het kerstmannen pak dat ik aan had over mijn renkleding zorgde er ook niet bepaald voor dat ik lekker afkoelde. Zo'n vilten pak is ideaal om warmte vast te houden. ( Een aanrader voor als het straks kouder is ) Mijn ademhaling had ik goed onder controle, en het tempo waarin ik liep kon ik ook goed contant houden. Toch hakte de man met de hamer er op los rond de 4km. Rond de 4km kreeg ik te maken met steken in mijn middenrif en dat was geen pretje. Hierdoor verviel ik van rentempo in lopen met mijn armen omhoog. Met diepe teugen adem trok het snel weg, en kon ik het rentempo hervatten. Toch kwamen op 500 meter voor de finish die steken terug waardoor ik weer even moest inhouden. Moreel gesteund door een groepje waar ik bij aan kon haken lukte het toch om op een iets lager tempo het laatste stuk naar de finish te overbruggen. Ik ging dan ook erg trots over de finish. Feitelijk was ik ongetraind dit avontuur aan gegaan, en heb het dan toch weer gedaan.
Ik hoop dan ook echt dat dit een kantelpunt is om het trainen weer op te pakken. Maar zal mijn training weer goed op moeten bouwen want te grote sprongen zullen me niet goed doen. Helemaal met de kleine pijntjes nog in het achterhoofd.
Deze kerstman wenst iedereen fijne dagen en een goede veilig jaarwisseling. op naar een nieuw jaar met nog meer kilometers